Niektóre branże cechują się względną jednostajnością swojego rocznego harmonogramu, inne zaś mogą wyróżnić bardziej oraz mniej intensywne okresy. W wielu miejscach regularnie zdarzają się sytuacje, w których potrzebna jest dodatkowa para rąk do pracy wyłącznie na stosunkowo krótki okres, jak na przykład sezon letni czy świąteczny bądź zimowy.
Wtedy też pracodawcy mogą ubiegać się o pozyskanie pracownika tymczasowego. Pracownicy z kolei często decydują się na taki zarobek w celach krótkoterminowego zastrzyku gotówki, na który zazwyczaj nie mogliby sobie pozwolić w większym wymiarze czasu.
Praca tymczasowa to nic innego jak ujęta ramami czasowymi umowa na czas określony. Okres jej trwania nie powinien przekraczać długości wynoszącej 18 miesięcy, a w przypadku chęci przedłużenia powinna zostać spisana nowa umowa, zawierająca inny, zupełnie nowy wymiar czasu.
Proces zatrudnienia na czas określony od początku do końca
Kandydat może zostać zatrudniony wyłącznie przez agencję tymczasowego zatrudnienia, która odpowiada również za wypłatę pracownikowi wynagrodzenia, a także sprawowanie ogólnej kontroli nad przebiegiem całego procesu. Całość znajduje się pod kierownictwem pracodawcy użytkownika.
Kiedy zakładowi pracy przysługuje prawo do zatrudnienia pracownika na czas określony?
Przywilej ten niedozwolony jest tylko w kilku przypadkach, określonych w zasadach obowiązujących na terenie Polski. Przede wszystkim nie przysługuje on w przypadku skrajnie niebezpiecznych warunków pracy oraz wykonywania obowiązków z zagrożeniem zdrowia, a nawet życia. Obejmuje on także zastępstwo w imieniu osób, które w danym momencie biorą czynny udział w strajku.
Pracownikowi tymczasowemu przysługuje także prawo do dwóch dni wolnych od pracy za każdy objęty umową miesiąc, a także uwzględnia sytuacje wyjątkowe, takie jak zwolnienie lekarskie czy ciąża. Prawo do rozwiązania umowy przysługuje obu stronom z uwzględnieniem okresu wypowiedzenia, której długość różni się w zależności od strony. Po zakończeniu umowy wystawiane jest świadectwo.
