Niektóre branże cechują się względną jednostajnością swojego rocznego harmonogramu, inne zaś mogą wyróżnić bardziej oraz mniej intensywne okresy. W wielu miejscach regularnie zdarzają się sytuacje, w których potrzebna jest dodatkowa para rąk do pracy wyłącznie na stosunkowo krótki okres, jak na przykład sezon letni czy świąteczny bądź zimowy.
Wtedy też pracodawcy mogą ubiegać się o pozyskanie pracownika tymczasowego. Pracownicy z kolei często decydują się na taki zarobek w celach krótkoterminowego zastrzyku gotówki, na który zazwyczaj nie mogliby sobie pozwolić w większym wymiarze czasu.
Praca tymczasowa to nic innego jak ujęta ramami czasowymi umowa na czas określony. Okres jej trwania nie powinien przekraczać długości wynoszącej 18 miesięcy, a w przypadku chęci przedłużenia powinna zostać spisana nowa umowa, zawierająca inny, zupełnie nowy wymiar czasu.
Kandydat może zostać zatrudniony wyłącznie przez agencję tymczasowego zatrudnienia, która odpowiada również za wypłatę pracownikowi wynagrodzenia, a także sprawowanie ogólnej kontroli nad przebiegiem całego procesu. Całość znajduje się pod kierownictwem pracodawcy użytkownika.
Przywilej ten niedozwolony jest tylko w kilku przypadkach, określonych w zasadach obowiązujących na terenie Polski. Przede wszystkim nie przysługuje on w przypadku skrajnie niebezpiecznych warunków pracy oraz wykonywania obowiązków z zagrożeniem zdrowia, a nawet życia. Obejmuje on także zastępstwo w imieniu osób, które w danym momencie biorą czynny udział w strajku.
Pracownikowi tymczasowemu przysługuje także prawo do dwóch dni wolnych od pracy za każdy objęty umową miesiąc, a także uwzględnia sytuacje wyjątkowe, takie jak zwolnienie lekarskie czy ciąża. Prawo do rozwiązania umowy przysługuje obu stronom z uwzględnieniem okresu wypowiedzenia, której długość różni się w zależności od strony. Po zakończeniu umowy wystawiane jest świadectwo.